The non-handcrafted. You came to take me.
You look enigmatically and wait. We claim
the same soft purple. I do not mind. Since you taught me
to fight off evil messengers
and find the thread for the endless labyrinths.
Did you by any chance find paradise? And did you inhabit it, my love, my prince?
Is there any room for me to come inside, for a few moments only? To smell it?
I am so in love with you,
that you taught me not to fear the words
but to turn them clean, sometimes like pebbles and other times
like broken shells inside my mouth. I hear you talk freedom
and shake the boundaries, to broaden them,
but never break them. In the borders you drew
the light is diffused and your unsullied closed island is written.
If I reached this garden
just to meet you, living my life was worthy. 
Even if I share with you now and always
the same assymetrical sparkle. The hot wind of the absolute
knows how to burn down to the sea.
The merciless demon.

Ο αχειροποίητος. Ήρθες για να με πάρεις.
Κοιτάζεις αινιγματικά και περιμένεις. Διεκδικούμε
το ίδιο απαλό μωβ. Δεν με πειράζει. Αφού με δίδαξες
να πολεμώ κακούς μαντατοφόρους
και να βρίσκω μίτο για τους ατέλειωτους λαβυρίνθους.
Εσύ τον βρήκες τάχα τον παράδεισο; Και τον κατοίκησες, αγάπη, πρίγκιπά μου;
Χωράω να μπω, έστω για λίγο, μέσα; Να τον μυρίσω;
Τόσο που σ’ έχω ερωτευτεί,
που μ’ έμαθες να μη φοβάμαι τις λέξεις,
μα καθαρές να τις γυρίζω άλλοτε βότσαλα κι άλλοτε
σπασμένα κοχύλια μες στο στόμα μου. Σ’ ακούω να μιλάς ελευθερία
και σ’ ακούω να τραντάζεις τα όρια, να τα πλαταίνεις,
να μην τα σπας ποτέ. Μέσα στα σύνορα που χάραξες
διαχέεται το φως και γράφεται το άσπιλο κλειστό νησί σου.
Αν έφτασα στον κήπο αυτόν
μόνο για να σε συναντήσω, καλώς που έζησα.
Κι ας μοιράζομαι τώρα μαζί σου και πάντοτε
την ίδια ασύμμετρη σπίθα. Ο λίβας του απόλυτου
ξέρει να κατακαίει ως κάτω πέρα στη θάλασσα.
Ο ανήλεος δαίμονας.
 

(από τα «ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΠΡΙΓΚΙΠΑ». Εκδόσεις Μικρής Άρκτου, 2010)