In your nature
enormous passion
enormous laments

You ache, your eyes tear, you thirst
intensely
Joy fills, you fall in love
in a frenzy

A humanscape
unfit for mediocrity
where anything ordinary
bores them to death

A country of effigies
into whom Pandora
has blown life
and forced them to display
false sorrows
and counterfeit joys.

Στη φύση σου είναι
τα μεγάλα πάθη
και οι μεγάλοι οδυρμοί

Πονάς, διψάς, δακρύζεις
με ένταση
Χαίρεσαι, ερωτεύεσαι
με μανία

Ένας τόπος ανθρώπων
που δεν ζουν για το μέτριο
που καθετί συνηθισμένο
τους κάνει να πλήττουν

Μια χώρα γεμάτη ομοιώματα
που μέσα τους η Πανδώρα
εμφύσησε ζωή
και τα έκανε να προβάλλουν
ψεύτικες λύπες
και κίβδηλες χαρές. 

To Val and Ed who guided my hand

Couple
                                                               In love

They travel            
                                                              By boat

Their faces
                                                             Filled

With ineffable rhythm
                                                            Wordless music

They do not know
                                                            What lies ahead

They do not care
                                                            Anyway

They live the future
                                                            In slow motion

Their life
                                                           Sways

From then
                                                          To now

They rise
                                                          They dip

It does not matter why

                                                     From a fixed point
                                                      I watch and draw
                                                       from the waves
                                                       their own bliss.

Στη Βαλ και τον Εντ που οδήγησαν το χέρι μου

Ζευγάρι                         
                                      Ερωτευμένοι

Ταξιδεύουν
                                      Με πλοίο

Τα πρόσωπά τους
                                      Γεμίζει

Άφατος ρυθμός
                                      Ανείπωτη μουσική

Δεν γνωρίζουν
                                      Τι τους περιμένει

Δεν τους νοιάζει
                                      άλλωστε

Ζούνε το μέλλον
                                      Σε αργή κίνηση

Η ζωή τους
                                      Ταλαντεύεται

Από το τότε
                                      Στο τώρα

Ανυψώνονται         
                                      Βυθίζονται

Δεν έχει σημασία γιατί

                                   Σε σημείο σταθερό
                                Παρακολουθώ και αντλώ
                                        από τα κύματα
                                    τη δική τους ευδαιμονία