Far from veils
Our love has no corners anymore;
it has been tamed
Do you by any chance smell
A freer freedom is looking for us
An echo
Here there are only countries
It is not the things that have
to change
but the space in between them
We committed adultery
For all those we will barely live
We deviated
towards the only thread
Until freedom begs us
For all the swords we did not hold
For the sadness of the miracle
The way enemies kiss
The way your eyes well up through everything
I see
The world will be destroyed one day;
Not by us, but for us
And wonderful as you are
Inaccessible and fleeting
Falling towards the sky
That very day I will meet you
It is not a game anymore
I stand against the wind
The arousing whispers
How many flowers bent
Without you, death, everything would be postponed
So many sacrifices for one together
Only out of the tombs, you come,
spring
Μακριά από πέπλα
Δεν έχει γωνίες πια η αγάπη μας·
εξημερώθηκε
Ακούς άραγε τη μυρωδιά
Mια ελευθερία πιο ελεύθερη μας αναζητάει
Ένας αντίλαλος
Μόνο πατρίδες υπάρχουν εδώ
Δεν είναι τα πράγματα που πρέπει να αλλάξουν
αλλά ο χώρος ανάμεσά τους
Μοιχευτήκαμε
Για όσα σχεδόν θα ζήσουμε
Παρεκτραπήκαμε
Προς το μοναδικό νήμα
Μέχρι η ελευθερία να μας ικετέψει
Για όσα σπαθιά δεν κρατήσαμε
Για τη θλίψη του θαύματος
Όπως φιλιούνται οι εχθροί
Όπως αναβλύζουν τα μάτια σου μέσα από ό,τι αντικρίζω
Ο κόσμος μια μέρα θα διαλυθεί·
Όχι από εμάς αλλά για εμάς
Και υπέροχη όπως είσαι
Άβατη και εφήμερη
Πέφτοντας προς τον ουρανό
Εκείνη τη μέρα μαζί σου θα σμίξω
Δεν είναι παιχνίδι πια
Στέκομαι στον άνεμο
Στους ψιθύρους που ερεθίζουν
Πόσα λουλούδια έγειραν
Χωρίς εσένα θάνατε όλα θα αναβάλλονταν
Τόσες θυσίες για ένα μαζί
Μόνο μέσα από τάφους ξέρεις να έρχεσαι άνοιξη
I insist on cutting my hair by myself
Mostly out of jealousy
Maybe because I have not lived a childhood yet
In every attempt for communication
I lose a bit of myself
Come and see me some time
Surprise will appear
There are no holidays here
Hail Danston
Hail Metaxourgio
I am looking for an answer
I cannot find, not even in you
I am still secretly in love
With what I know has never happened
One look only
When I burn
I want you to serenely look at me smoking
And whatever you spawn after me
Let it not be you the one who raises it
Do not ask me for words
I need body or soul as an exchange;
Mostly body
And I feel happy
Because nothing has happened yet
Your touch a symphony of refutations
So much camaraderie in death
But so much selfishness in resurrection
I do not expect you to hide
You know, there will come days when you will be lying carefree
Days when everything we have to say we will be saying it in our sleep
Just like birds do
For the time being, though, we are separated like oceans
Vast between continents
Doomed to never blend again
Hoping only for the clouds to rain you upon me some day
The flash will meet us
as you dance the howl
We have been together
Waves in seascapes
We have been
Awkward silences after an uprising
We have been together
With white faces in breaths that cannot be swallowed
We have been
In love with others as well
And if we do not go together
At least, we will know that none of us stayed behind
I will not write again from afar
Everything I would like to tell with my eyes
We can only be together
In what is ready to bloom
Only, for the time being,
Our kisses run through a strange period of our lives
Επιμένω να κόβω τα μαλλιά μου μόνος·
Κυρίως από ζήλια
Ίσως επειδή δεν έχω βιώσει ακόμα παιδική ηλικία
Σε κάθε απόπειρα επικοινωνίας
Χάνω λίγο από τον εαυτό μου
Έλα να με δεις κάποια στίγμη
Η έκπληξη θα εμφανιστεί
Δεν υπάρχουν διακοπές εδώ
Χαίρε Dalston
Χαίρε Μεταξουργείο
Ψάχνω μια απάντηση
Που δεν μπορώ να βρω ούτε σε σας
Είμαι ακόμα κρυφά ερωτευμένος
Με όσα γνωρίζω πως δεν συνέβησαν ποτέ
Ένα βλέμμα μόνο
Όταν θα καίγομαι
Θέλω γαλήνια να με κοιτάς καπνίζοντας
Κι ό,τι γεννήσεις μετά από μένα
Ας μην είσαι εσύ που θα το μεγαλώσεις
Μην μου ζητάς λέξεις
Χρειάζομαι αντάλλαγμα σώμα ή ψυχή·
Κυρίως σώμα
Και νιώθω ευτυχισμένος
Επειδή τίποτα δεν έχει ακόμα συμβεί
Μια συμφωνία αναιρέσεων το άγγιγμα σου
Τόση συντροφικότητα στο θάνατο
Μα τόσος εγωισμός στην ανάσταση
Δεν περιμένω να κρυφτείς
Ξέρεις θα έρθουν μέρες που θα ξαπλώνεις ανέμελα
Μέρες που ό,τι έχουμε να πούμε θα το λέμε στον ύπνο μας
Με τον τρόπο των πουλιών
Για την ώρα όμως σαν ωκεανοί χωρίζουμε
Απέραντοι ανάμεσα σε ηπείρους
Καταδικασμένοι ποτέ να μην αναμειχθούμε ξανά
Με μόνη ελπίδα κάποτε τα σύννεφα να σε βρέξουν πάνω μου
Η λάμψη θα μας συναντήσει
Όπως χορεύεις την κραυγή
Έχουμε υπάρξει μαζί
Κύματα σε θαλασσογραφίες
Έχουμε υπάρξει
Αμήχανες σιωπές μετά από εξεγέρσεις
Έχουμε υπάρξει μαζί
Με λευκά πρόσωπα σε ανάσες που δεν κατεβαίνουν
Έχουμε υπάρξει
Ερωτευμένοι και με άλλους
Κι αν δεν φύγουμε μαζί
Τουλάχιστον θα ξέρουμε πως κανείς δεν έμεινε πίσω
Δεν θα γράψω ξανά από απόσταση
Όσα θα ήθελα να σου πω με τα μάτια
Δεν μπορούμε παρά να υπάρξουμε μαζί
Και σε ό,τι είναι έτοιμο να ανθίσει
Μόνο που για την ώρα
Τα φιλιά μας διανύουν μια παράξενη περίοδο της ζωής μας
Νikos Erinakis is a Ph.D. candidate in Philosophy (University of London). His debut collection of poems Soon everything will be burning and your eyes will lit up (Rhoes) was published in 2009. A selection of Georg Trakl's poems translated by him was published under the title Dark love of a wild generation (Gavrielides) in 2011. His second collection of poems in between where the shadow falls (Gavrielides) was published in 2013. Poems of his have been translated into five languages.
erinakis@hotmail.com
http://nickerinakis.blogspot.co.uk/